تقصیر باد بود ، بی موقع وزید

شاید اگر به جای آذر روز تولدم در ماه آبان بود یا لااقل به جای 5 شنبه در روز شنبه ای حتی 3 شنبه ای

شاید اگر که مادرم پیشانیه سیاه مرا خوب شسته بود ، خوشبخت می شدم

تقصیر ابر بود ، آن باد نا رفیق که مخالف همی وزید از دست جور آن مه و خورشید زیر ابر, لج بازیه فلک که چرا نان ما نداد

شاید شباهت مرغک همسایه ام به غاز ، کوتاهیه پدر ، اقبال کج مدار

شاید اگر که شانس ، آن قهر کرده ز من ، گیج بی حواس ، یک بار هم پلاک خانه ی مارا به یاد داشت

خوشبخت میشدم

تقصیر ما که نیست

تقصیر ما که نیست ، از دست روزگار که طالع مارا چنین نوشت

دیگر گلایه بس ، باید شروع کنم

دشوار تر قدم ، این اولین قدم

این راه باور خود ، راه نو شدن

با گام اولین آغاز میشود ، باید شروع کنم

مکتوب سرنوشت ، باید ز سر نوشت